کما اینکه در ادبیات مرتبط با این بحث به مقولاتی مثل اخلاق پزشکی، اخلاق زیست محیطی و اخلاق بازرگانی و غیره برمی‌خوریم که با اخلاق هنجاری متفاوت است.
دکتر یونس شکرخواه در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در ارزیابی خود از وضعیت اخلاق رسانه‌یی اظهار کرد: من شخصا منابع فارسی زیادی را در عرصه اخلاق رسانه‌یی سراغ ندارم اما در عرصه بین‌المللی رسانه‌یی منابع بسیار فراوانی در این باره وجود دارد ولی اینکه الان مثلا در ایران چه وضعیتی دارد را باید با پژوهش به دست آورد.
او درباره اینکه آیا می‌توان الگوی مناسبی در نظر گرفت پاسخ داد: باید بررسی کرد؛ هرچند نسخه‌های آماده بین‌المللی هم در این زمینه وجود دارد؛ من شخصا ۱۶ سال پیش اصول بین‌المللی اخلاق حرفه‌یی در روزنامه‌نگاری را که از سوی تعدادی از سازمان‌های روزنامه‌نگاری منطقه‌یی و بین‌المللی از جمله فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران تصویب شده را ترجمه کردم و در قالب کتاب خبر به صورت پیوست چاپ شده است.
وی ادامه داد: اما برای اخلاق رسانه‌یی که در عمل موارد مرتبط به رسانه‌های چاپی، الکترونیک و دیجیتال و همچنین رسانه‌های آنلاین و فیلم و تبلیغات و رسانه‌های سرگرم کننده را هم شامل می‌شود و در راس آن‌ها مقوله آزادی بیان قرار می‌گیرد؛ به صورت خاص باید به مقولات بزرگتری مثل خیرعامه؛ وظیفه‌شناسی و پرهیزکاری توجه داشت و یا به طرف طبقه‌بندی‌های کلاسیک مثل اخلاق حرفه‌یی، اخلاق تصمیم‌گیری، اخلاق سازمانی و اخلاق اجتماعی و این قبیل موارد رفت، چرا که اساسا ارزش‌های فرهنگی در جوامع مختلف هم با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.
شکرخواه در پاسخ به این پرسش که با توجه به شمار روزنامه‌نگاران و روزنامه‌نگارانی که درحال آموزش و افزایش‌اند، بسیاری از مطبوعات توانستند در جهت کیفیت مخاطب‌شناسی گام بردارند و مسوولیت سنگینی برعهده دارند. به نظر شما وظیفه اصحاب رسانه در این باره چیست تصریح کرد:
بدون تعیین جغرافیا و نیازهای مخاطبان، هر امر ارتباطی محکوم به شکست است. درک و به کارگیری نظریه‌های مرتبط با مخاطبان که در ارتباطات در شاخه نظریه‌های مربوط به تاثیرات کم شدت و پرشدت قرار می‌گیرد، برای دست‌اندرکاران فعالیت‌های ارتباطی بسیار ضروری و یک باید به مفهوم اخص کلمه است
